Ο "σύγχρονος Αριστοφάνης", ο εξαιρετικός Συριανός ποιητής Γεώργιος Σουρής, έτυχε να δει , αλλά... και να ακούσει τον ωραιότατο κώλο μιας εντυπωσιακής Γερμανίδας αρχαιολόγου της εποχής του... Εμπνευσμένος, απ' το "ευτυχές" αυτό γεγονός, έγραψε το ακόλουθο ποίημα...
Όμηρος ψάλλει την ωδήν του ήρωος ηρώων
Βιργίλιος τον πλάνητα Αινεία μετά Τρώων
Την των Μογγόλων στρατιάν ο Τορκουάτος ψάλλει
Την Λάουραν την τρυφεράν Πετράρχης άδων πάλλει.
Άλλοι υμνούν τας ευωδιάς ανθέων μυροβόλων
Κι εγώ υμνώ τον πάνσεπτον της Καρολίνας κώλον.
Ζευς, Πυραμίδες, Κήποι κρεμαστοί, ο Κολοσσός της Ρόδου
της Κρήτης ο Λαβύρινθος ο δυσχερούς εξόδου,
ο της Αρτέμιδος ναός, ο τάφος του Μαυσώλου
επτά το πάλαι θαύματα ήσαν του κόσμου όλου,
πλην όγδοον και σύγχρονον, θεώμενον δυσκόλως
είναι ο δυσπερίγραπτος της Καρολίνας κώλος.
Είναι λευκόν, κατάλευκον το γάλα των προβάτων
λευκόν το κρίνον το ανθούν εντός αγρών αβάτων
και των ορέων η χιών λευκή κι αστραποβόλος
αλλ' όχι ως ο πάλλευκος της Καρολίνας κώλος.
Όλα μετρούνται επί της γης, μεγέθη και ποσότης
μετράται μέχρι σπιθαμής, της γης η καμπυλότης,
η των αστέρων διάμετρος, του ουρανού ο θόλος,
πλην ουχ ο αλαβάστρινος της Καρολίνας κώλος.
Ω τορνευτέ και έκπαγλε της Καρολίνας κώλε!
Γονυπετείς προσπίπτωμεν προ σου όλοι και όλαι.
Στων αρωμάτων τας πνοάς, στους βροντερούς σου κρότους,
την όσφρησιν και ακοήν έχομεν, ναι, ατρώτους!..
