Η οικονομική κρίση, η δυστυχία και η συνταγή εξόδου

Ιστορικό
«Θήτες» στην αρχαία Ελλάδα ήταν μισθωτοί γεωργοί, δουλοπάροικοι , χωρικοί ή εργάτες που  εστερούντο γης   και καλλιεργούσαν τα χωράφια των πλουσίων ή εργάζονταν στις δουλειές τους.
Οι Ρωμαίοι τους ονόμασαν «προλεταρίους» .
Να σημειωθεί ότι οι θήτες ήταν σε χειρότερη μοίρα και αυτών των δούλων, οι οποίοι είχαν την προστασία του αφέντη και του οίκου.
Η ρήση του Μάρξ ότι «όλη η ιστορία είναι η πάλη των τάξεων» είναι σήμερα ξεπερασμένη. Παρά ταύτα ή παραδοσιακή αριστερά  σε όλες της μορφές της συνεχίζει να πρεσβεύει ακόμη την ξεπερασμένη αυτή θεωρία.

Ανάλυση
Οι σημερινές μεταβιομηχανικές κοινωνίες δεν αντιστοιχούν  στη διπολική κοινωνία του Μαρξ, ήτοι των προλεταρίων και των αστών. Είναι «μεταταξικές» ή «υπερταξικές» κοινωνίες .
Παρά ταύτα σήμερα το χάσμα μεταξύ της ολιγαρχίας του πλούτου και της πλειοψηφίας της κοινωνίας έχει επικίνδυνα βαθύνει.
Συνεχώς αυξάνουν οι θήτες και απόκληροι της κοινωνίας που  πετιούνται  σαν υποπροϊόντα της μεταβιομηχανικής  εποχής της «πληροφορικής» στο περιθώριο , σαν εντελώς άχρηστοι.
Η ανισότητα μεταξύ της ολιγαρχίας του πλούτου και της τάξης των σύγχρονων θητών (ανέργων, ανειδίκευτων, μεταναστών, χαμηλό συνταξιούχων, άστεγων ,   ανασφάλιστων, ατόμων με αναπηρία κλπ) αυξάνει ραγδαία καθώς αυξάνει η  άνιση  κατανομή του πλούτου.
Όσο  υπήρχε η ανάπτυξη και  αυξανόταν   το βιοτικό  επίπεδο , η τάξη των θητών δεν εμφανιζόταν στα μάτια της κοινωνίας διότι μπορούσε να επιβιώνει μέσα από την κοινωνική πρόνοια και  τους διαύλους αλληλεγγύης .
Με το ξέσπασμα όμως της οικονομικής κρίσης οξύνθηκαν κατακόρυφα τα προβλήματα   των θητών  , σε βαθμό ώστε έγιναν ορατά στους δρόμους και στις πλατείες.
Η Πολιτεία σήμερα δηλώνει αδυναμία να τους  περιθάλψει, όπως στο παρελθόν.
Επομένως μπορεί να πέθανε το παραδοσιακό προλεταριάτο ,  στο οποίον ακόμη  αναφέρεται  ή παραδοσιακή αριστερά  σε όλες της μορφές της ( εργατική τάξη) αλλά γεννήθηκε μια  πλατιά  μάζα νέων πολυπληθέστερων θητών .
Αυτοί μέχρι πρότινος λογίζονταν ως μικροαστοί (επαγγελματίες, βιοτέχνες, υπάλληλοι, χαμηλοσυνταξιούχοι κλπ)  οι οποίοι  λόγω των μέτρων λιτότητος που επιβάλλουν οι ξένοι δανειστές, το ΔΝΤ και η Ε.Ε κατρακύλησαν, άλλοι στην τάξη των θητών και άλλοι στην τάξη  των νεόπτωχων που αδυνατούν να ανταποκριθούν στους νέους δυσβάσταχτους και επαχθείς όρους (βαριά φορολογία, χαράτσια, τέλη κυκλοφορίας κλπ) που θέτει η Πολιτεία των μνημονίων  στους πολίτες για να θεωρούνται νομοταγείς και φορολογικά συνεπείς. 
Αυτών των νέων τάξεων, δηλαδή των θητών και νεόπτωχων ,  δεν επιδιώκεται καν η συναίνεση από την Πολιτεία,
Δεν απαιτείται  κοινωνική συναίνεση  διότι έχει ανατραπεί επί της ουσία  η Δημοκρατία.

Τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων θητών
Οι θήτες χαρακτηρίζονται από έλλειψη κοινωνικής οργάνωσης, είναι εκτός  του κοινωνικού ιστού, εκτός τάξεως, εκτός κομματικής τοποθετήσεως, δεν ελπίζουν τίποτα, μπαινοβγαίνουν στο σύστημα όσο τους έχει ανάγκη ή για να λάβουν κάποιο βοήθημα, μένουν γενικώς απαθείς και ανενεργοί,  δεν συμμετέχουν  στις κοινωνικές αντιθέσεις , είναι έξω από το κοινωνικό κράτος, από το σύστημα υγείας,  τα ΜΜΕ τους προβάλλουν μόνον για να φοβίσουν τους  τους υπόλοιπους πολίτες  παρακολουθούνται όμως από τις κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας για τον φόβο των «Ιουδαίων».
Οι σύγχρονοι θήτες είναι συμβολικά ανύπαρκτοι, αφού ως αρνούμενοι την κοινωνία και το διεφθαρμένο κράτος που τους έχει απαρνηθεί καθίστανται ένοχοι όχι για αυτό που είναι αλλά για αυτό που δεν είναι, δηλαδή  ευυπόληπτοι  και «νομοταγείς» (=φορολογικά  συνεπείς ) πολίτες.

Ακόμη και διότι  εξάγουν την μιζέρια τους διεθνώς  από τα κανάλια της τηλεόρασης.
Το κράτος τους θεωρεί ως εξωκοινωνικές μορφές και υπαίτιους , ενοχλητικούς και απορριπτέους , κάτι δηλαδή σαν «παράσιτα», διότι  δεν μπόρεσαν να συμβαδίσουν με την πρόοδο .
Επομένως βλάπτουν όχι με αυτό που λένε ή αυτό που πράττουν, αλλά με αυτό που «είναι».

Στόχος η Μεσαία Τάξη
Σήμερα γίνεται μια συντονισμένη επίθεση για την προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξεως.
Πολλοί ως τώρα συνεπείς πολίτες οδηγούνται με κατοχικούς νόμους της Τρόικα στις φυλακές για χρέη προς το δημόσιο,  χρεοκοπούν παλαιά καταστήματα, ενώ τα ακίνητα των ιδιωτών γίνονται εύκολη λεία της εφορίας και  των τραπεζών .
Οι νέοι θήτες είναι  το φυσικό «αναλώσιμο» υποπροϊόν της κοινωνίας μας , μιας κοινωνίας του  αστρονομικού πλούτου και της αφάνταστης  χλιδής από την μια μεριά  και από την άλλη   των προλεταρίων και αυτών που βαδίζουν ολοταχώς προς την προλεταριοποίηση των εξ αιτίας της εισβολής των πολυεθνικών.
Στο μέσον μια ασταθής τάξη μεσοαστών ακόμη και  μερικών  μεγαλοαστών –πρώην πλουσίων που δεν γνωρίζουν αν αύριο θα τους αφαιρεθεί ο   πλούτος  με κάποια αυθαίρετα και ανελεύθερα μέτρα  και θα μείνουν και αυτοί στην ψάθα.
Το ευτύχημα στην Ελλάδα ότι είναι ισχυρός ο θεσμός της οικογενείας και μπόρεσε να  περιθάλψει το 1,5- 2 εκατ. ανέργους,  με τις απώλειες φυσικά σεβαστού αριθμού που  μετανάστευσαν προς ανεύρεση εργασίας στο εξωτερικό  και εκείνων που αυτοκτόνησαν για να δώσουν  τέλος  στην δεινή τους οικονομική κατάσταση.

Κυβέρνηση –Βουλή  - Κόμματα
Τα κόμματα έχουν πάψει να είναι   φορείς νέων ρευμάτων,  ιδεών και δράσεων για την αλλαγή και την χρηστή διαχείριση .
Μετεβλήθησαν σε «συντεχνιακές συμμορίες» προς εξυπηρέτηση των μελών τους για την αναπαραγωγή του συστήματος και την διατήρηση της κομματοκρατίας.
Μετά την επιβολή των μνημονίων  Κόμματα και   Βουλή έγιναν διακοσμητικά όργανα,  περιφρονούν την λαϊκή εντολή και   αρκούνται να επικυρώνουν τις έξωθεν εντολές .
Φυσικά οι πολίτες  μετά την  ανατροπή  του πολιτεύματος της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας που έχει συμβεί  πήραν  αποστάσεις από τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα εν γένει.
Αγανακτισμένος ο λαός   ενώθηκε  -ανεξαρτήτως κομματικής αποχρώσεως, τάξεως και  άλλων διαφορών- κατέβηκε σύσσωμος στις πλατείες  και ζήτησε την ανατροπή.
Ήταν όμως χωρίς όμως κοινό στόχο ( άλλοι για να διατηρήσουν τα μέχρι τότε προνόμιά τους και άλλοι γιατί το είδαν σαν μια ευκαιρία για κάτι καινούργιο )
 Τότε όμως το πολιτικό σύστημα ανησύχησε σφόδρα και με τα ΜΑΤ και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (Αποχαύνωσης) με χείμαρρο δακρυγόνων και ασφυξιογόνων αερίων και προβοκατόρων αναρχικών  χτύπησαν το κίνημα 

Φταίνε τα Κόμματα Εξουσίας-Φταίει και η Αριστερά
Δεν είναι μόνον τα κόμματα εξουσίας που φέρουν ακεραία την  ευθύνη για την παράδοση της χώρας στους ξένους τοκογλύφους.
Φταίνε και τα μικρότερα κόμματα που δεν έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου   στην επερχόμενη καταστροφή. Ιδιαίτερα το ΚΚΕ έπαιξε  -ως συνήθως- περίεργο , διασπαστικό και προδοτικό ρόλο σε πολλά  θέματα , με τις ξεχωριστές πορείες-συγκεντρώσεις, τους ροπαλοφόρους, την  εχθρότητα του προς τους αγανακτισμένους, τις απεργίες,  το γκρέμισμα της   παιδείας, την αρνητική στάση στα εθνικά θέματα , την στήριξη των λαθρομεταναστών και  άλλα «λάθη» . Σε 30 χρόνια αναμένουμε  να κάνει την αυτοκριτική του.
Από την άλλη πλευρά η ή παραδοσιακή αριστερά  σε όλες της μορφές της  υπήρξε ανίκανη να  επεξεργασθεί  σχέδια και προτάσεις για έξοδο από την κρίση και επίλυση των προβλημάτων του λαού και της χώρας .
Ακολούθησε την πεπατημένη λογική των (ΠΑΣΟΚ και Ν. Δ) θέλοντας απλώς στην ουσία να πάρει την θέση τους στην εξουσία

Επίλογος
Και όμως υπάρχει λύση!!!

Μόνο με την υποβοήθηση των ανθρώπων και του πνεύματος της δημιουργίας,  της επιχειρηματικής λειτουργίας και από εχθρό να την δούν σαν το μοναδικό φίλο την μοναδική λύση
Ο επιχειρηματίας και η επιχειρηματική δραστηριότητα είναι οι μόνοι που μπορούν να δώσουν λύσεις και κυρίως δουλειά
 ( είναι ο μόνος τρόπος να χτυπηθεί η ανεργία )
Να διευκολύνουμε την επιχειρηματικότητα ( είναι ο μόνος τρόπος να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και νέος πλούτος)
Να δημιουργήσουμε εκείνους τους όρους που να υποκινούν τα ξένα κεφάλαια να επενδύσουν στην χώρα μας

 Αρχίζοντας από την Συντακτική Εθνοσυνελεύση για την σύνταξη νέου Συντάγματος και νέου Αναπτυξιακού Σχεδίου για να βγούμε από την κρίση και  να μπούμε στην ανάπτυξη .

[ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ]

Με αφετηρία τη διεθνή εμπειρία και τις κρατούσες απόψεις στη σύγχρονη οικονομική επιστήμη, συγκεκριμένα προτείνουμε τα εξής.

Πρόταση 1: Μετά από συνολική θητεία δώδεκα ετών, οι βουλευτές συνταξιοδοτούνται αναγκαστικά και στη συνέχεια αποκλείονται από οποιοδήποτε αξίωμα ή μισθωτή εργασία στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Η πρόταση αυτή επιδιώκει να αποθαρρύνει την πολιτική σαν διά βίου σταδιοδρομία και να ενισχύσει τη συνεχή ανανέωση του πολιτικού κόσμου.

Πρόταση 2: Κοινοπραξίες κατασκευαστικών εταιρειών, ιδιωτών επενδυτών και άλλων αναλαμβάνουν εκτέλεση και συντήρηση συγχρόνων δικτύων αυτοκινητοδρόμων, λιμένων, αεροδρομίων, σταθμών και λιμένων αναψυχής. Καταβάλλουν το κόστος κατασκευής έναντι αποκλειστικής και αφορολόγητης εκμετάλλευσης για 30 χρόνια.

Πρόταση 3: Σφετερισμοί, δωροδοκίες και άλλες σοβαρές καταχρήσεις δημοσίων πόρων χαρακτηρίζονται ως ιδιώνυμα αδικήματα για πολιτικούς, ηγέτες εργατικών σωματείων και επιχειρήσεων, και υψηλά ισταμένους δημόσιους λειτουργούς. Η δίωξη τέτοιων αδικημάτων δεν παραγράφεται και εκδικάζεται μέσα σε ένα χρόνο από ειδικά διοικητικά δικαστήρια. Οι ένοχοι τιμωρούνται με σοβαρά πρόστιμα, στέρηση σύνταξης και φυλάκιση.

Με άλλα λόγια, η κλεπτοκρατία που έχει πλέον εδραιωθεί μόνιμα στην Ελλάδα πρέπει να καταπολεμηθεί ανελέητα και δικαστικά

Πρόταση 4: Επιλέγονται, με ανοιχτές διαδικασίες, εταιρείες λογισμικού οι οποίες αναλαμβάνουν να εκσυγχρονίσουν όλες τις δημόσιες υπηρεσίες το τάχιστο δυνατό και να τις συμβουλεύουν για πέντε χρόνια.

Εκτιμούμε ότι το κόστος αυτής της πρότασης είναι 5 δισ. ευρώ.

Πρόταση 5: Η απασχόληση στον γενικό δημόσιο τομέα μειώνεται διαδοχικά στο 50% των σημερινών εργαζομένων με πώληση όλων των δημοσίων επιχειρήσεων και κατανέμεται με ορθολογικά κριτήρια. Δημόσιοι υπάλληλοι που πλεονάζουν παίρνουν αναγκαστική άδεια με 80% των αποδοχών τους για 3 χρόνια, 60% για τα επόμενα δύο, καθώς και τις αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές. Άτομα άνω των 55 ετών υπόκεινται σε ειδική μεταχείριση.

Εκτιμούμε ότι έτσι οι αμοιβές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που αντιστοιχούν σε 13,9% του ΑΕΠ, δηλαδή 33,5 δισ. ευρώ, θα μειωθούν σταδιακά κατά 8,6 δισ. ευρώ, επιτρέποντας έτσι στην κυβέρνηση να αυξήσει τους μισθούς αυτών που παραμένουν.

Πρόταση 6: Προαγωγές στο Δημόσιο γίνονται αξιοκρατικά, και επιβλέπονται από επιτροπές προϊσταμένων και τον Γενικό Επιθεωρητή Διοίκησης. Οι απολαβές των κατωτέρων υπαλλήλων αυξάνονται κατά 50% πάνω από τον πληθωρισμό σε 5 χρόνια. Οι απολαβές των υψηλά ισταμένων υπαλλήλων που εμπίπτουν στις διατάξεις της Πρότασης 3 διπλασιάζονται

Πρόταση 7: Το γραφείο του Γενικού Επιθεωρητή Διοίκησης επιβλέπει και αξιολογεί το έργο όλων των κρατικών υπηρεσιών και λογοδοτεί στο κοινό.

Πρόταση 8: Ανακαλούνται όλοι οι νόμοι που απαγορεύουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η χρηματοδότηση και επίβλεψη των δημοσίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων γίνεται βάση του έργου που προσφέρουν ( εκπαιδευτικό και ερευνητικό ) το Υπουργείο Παιδείας αποκτά επιτελικό χαρακτήρα.

Ο αριθμός των Ελλήνων σπουδαστών εκτός Ελλάδος είναι πολύ μεγάλος, και συνεπάγεται κολοσσιαίο κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Φυσικά, για ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού η επιλογή σπουδών ποιότητας είναι απρόσιτη. Έτσι, η πρόταση αυτή θα συμβάλλει και στη βελτίωση της κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης.

Πρόταση 9: Για περίοδο δύο ετών αίρεται προσωρινά η αυτοδιαχείριση των τριτοβαθμίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (όπως στην πρώην Ανατολική Γερμανία στη δεκαετία του 1990), και ανατίθενται σε επιτροπές διακεκριμένων πανεπιστημιακών, Ελλήνων και ξένων, που αξιολογούν όλα τα μέλη ΔΕΠ, του διοικητικού προσωπικού και τους σπουδαστές σύμφωνα με διεθνή κριτήρια. Πλεονάζον προσωπικό κάθε βαθμίδας απομακρύνεται σύμφωνα με την Πρόταση 5. Σπουδαστές που απορρίπτονται απομακρύνονται και προετοιμάζονται για την αγορά εργασίας. Μετά την πάροδο δύο ετών, τα ιδρύματα ανακτούν αυτοδιοίκηση και αυτοδιαχείριση (όπως στη Μ. Βρετανία), με πλήρη εξουσία στην οικονομική διαχείριση, πρόσληψη προσωπικού, καθορισμό αμοιβών και διδάκτρων και αριθμού εισερχομένων σπουδαστών.

Έτσι, θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι η τραγική κατάσταση του σημερινού Ελληνικού ΑΕΙ θα μείνει απλά μία εφιαλτική, τραγική ανάμνηση.

Πρόταση 10: Όλα τα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα αξιολογούνται από επιτροπές Ελλήνων πανεπιστημιακών. Ο αριθμός των διδασκόντων μειώνεται στον μέσο όρο της ΕΕ, και οι απολαβές τους αυξάνονται σύμφωνα με την Πρόταση 6.

Η σύγχρονη έρευνα [Heckman (2006)] δείχνει ότι επενδύσεις στην πρωτοβάθμια, ακόμα και τη νηπιακή εκπαίδευση είναι ακόμα πιο σημαντικές από την πανεπιστημιακή. Εκτιμούμε ότι με την συνδυασμένη εφαρμογή των Προτάσεων 7-9 θα διπλασιαστεί ο ρυθμός απόδοσης στην εκπαίδευση φθάνοντας στο 7%, συμβάλλοντας στην αύξηση του ρυθμού οικονομικής μεγέθυνσης κατά 0,9%.

Σχετικά με τις Προτάσεις 8, 9 και 10 τονίζουμε ότι η έκθεσητης Διεθνούς Συμβουλευτικής Επιτροπής για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα, η οποία κοινοποιήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας την 11 Απριλίου 2011, μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους ως προς την κρίση και τη διάγνωση των προβλημάτων που αναγνωρίζει. Θεωρούμε όμως αναγκαία μέτρα πιο ριζοσπαστικά και πιο άμεσα από αυτά που προτείνει, και οπωσδήποτε την πλήρη απομάκρυνση των κομματικά ελεγχομένων σπουδαστικών οργανώσεων από τα συλλογικά όργανα πανεπιστημιακών διοικήσεων, με μόνη την κατ’ αίρεση παρουσία τους στη λήψη αποφάσεων σχετικά την ποιότητα ζωής των σπουδαστών.

Για να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα των αγορών και να εναρμονισθούν οι εργασιακές σχέσεις με αυτές στην ΕΕ προτείνουμε τα εξής.

Πρόταση 11: Νομοθετείται χρονοδιάγραμμα απελευθέρωσης όλων των αγορών εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών, καθώς και όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Ακυρώνονται όλοι οι νόμοι που ρυθμίζουν περιθώρια κέρδους, τιμές και ελάχιστο ωρομίσθιο. Αίρεται κάθε περιορισμός δημιουργίας ή λειτουργίας συγκοινωνιακών επιχειρήσεων. Μία ανεξάρτητη και επαρκώς στελεχωμένη Επιτροπή Ανταγωνισμού αναλαμβάνει την επίβλεψη όλων των αγορών, προσβάλλει μέσω της δικαιοσύνης κάθε είδος μονοπωλιακής πρακτικής, και εγγυάται απρόσκοπτη είσοδο και αποτελεσματικό ανταγωνισμό.

Πρόταση 12: Αναδιοργανώνεται το εθνικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων εργασίας ώστε να επιτρέπονται για μεμονωμένες επιχειρήσεις και βιομηχανικούς κλάδους, αλλά να έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα σε εθνικό επίπεδο. Οι συμβάσεις ρυθμίζουν αμοιβές και όρους εργασίας, καθώς και αποζημίωση για απολυόμενους. Νόμοι που περιορίζουν απολύσεις τροποποιούνται. Απεργιακές αποφάσεις σωματείων απαιτούν πλειοψηφία των μελών τους σε μυστικές ψηφοφορίες που επιβλέπονται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού ή από δικαστικούς αντιπροσώπους.

 Ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα μέτρα που μειώνουν το κόστος της μερικής απασχόλησης, των απολύσεων και των υπερωριών, βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα της διαιτησίας και περιορίζουν την πρόωρη συνταξιοδότηση

 Οι μεταρρυθμίσεις αυτές συνεχίστηκαν έκτοτε και έχουν κατά κύριο λόγο εστιαστεί στους εξής τομείς: εισαγωγή νέου τύπου συλλογικής σύμβασης, την ειδική επιχειρησιακή σύμβαση εργασίας, και αποσαφήνιση της σχέσης μεταξύ συλλογικών συμβάσεων, ώστε να επιτευχθεί μεγαλύτερη ευελιξία στο σύστημα αποδοχών και όρων εργασίας.

Συνοπτικά, τα μέτρα σχετικά με την αγορά εργασίας συμβιβάζονται με πρόσφατη πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για πλήρη απασχόληση με αναβάθμιση των ικανοτήτων και γνώσεων των εργαζομένων.

Η κεντρική τους ιδέα είναι ότι αφενός ο εργοδότης προσφέρει εργασία όσο η επιχείρηση του το επιτρέπει και με λίγους περιορισμούς από το κράτος, και αφετέρου η κυβέρνηση αναλαμβάνει την ασφάλιση του εργαζόμενου και την εξεύρεση νέας εργασίας σε περίπτωση που ο εργαζόμενος μείνει άνεργος.

Συγκεκριμένο παράδειγμα είναι η Δανία, που έχει δοκιμάσει πρώτη αυτό το σύστημα με μεγάλη επιτυχία (flexicurity). Χρειάζονται πολλές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα πριν γίνει μια σωστή εισαγωγή του flexicurity, πρώτα πρώτα με την περαιτέρω μείωση των περιορισμών στην απόλυση εργατών και την ταυτόχρονη εισαγωγή γενναιόδωρου επιδόματος ανεργίας

Για να μειωθεί το βάρος που επιβάλλει το ασφαλιστικό σύστημα στα οικονομικά του κράτους, να περιορισθεί η φοροδιαφυγή και να βελτιωθεί η ποιότητα της περίθαλψης, και δεδομένης της υπογεννητικότητας του ελληνικού πληθυσμού, προτείνουμε τέσσερις μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν την Ελλάδα στα επίπεδα της ΕΕ, θα ισοζυγίσουν τον προϋπολογισμό, θα αυξήσουν τις αποταμιεύσεις και θα επιταχύνουν την οικονομική ανάπτυξη.

Πρόταση 13: Η συνταξιοδότηση γίνεται σε ηλικία 65 ετών, κατά μέσο όρο, με τις συντάξεις στο 65% των αποδοχών. Προσωπικές επιλογές για ΑΣΛ επιτρέπουν επαύξηση αυτού τού ποσού.

Εκτιμούμε ότι η συμβολή των δημοσίων οικονομικών στο ασφαλιστικό σύστημα θα μειωθεί κατά 6% του ΑΕΠ, από το 13,4% που είναι τώρα στο 7% του ΑΕΠ, εξοικονομώντας περίπου 20 δισ. ευρώ για το κράτος.

Πρόταση 14: Συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση οργανώνονται σε σύστημα εν μέρει βασιζόμενο σε ατομικούς συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς, και οι αντίστοιχοι πόροι επενδύονται σε κάθε μορφής χρηματιστηριακές και τραπεζικές αξίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ένας μικρός φόρος θα απαιτηθεί για να εξασφαλισθεί αξιοπρεπής ελάχιστη σύνταξη για όλους.

Εκτιμούμε ότι σε μία δεκαετία, 5% του ΑΕΠ θα τοποθετηθεί σε ΑΣΛ, αυξάνοντας έτσι και την εθνική αποταμίευση και επιφέροντας αύξηση 0,8% στον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης. Αναγνωρίζουμε όμως ότι η μεταβατική περίοδος θα επιβαρύνει τους εργαζομένους και συνεπώς απαιτεί έντεχνη εκτέλεση.

Πρόταση 15: Η σοβαρή φοροδιαφυγή είναι αδίκημα τιμωρητέο με πρόστιμα και φυλάκιση. Οι φορολογικές δηλώσεις ευπόρων και ελευθέρων επαγγελματιών ελέγχονται συστηματικά και ανώνυμα. Οι εκπτώσεις που διεκδικούν φορολογούμενοι αγοραστές/πωλητές διασταυρώνονται αυτόματα με τις δηλώσεις των υπολοίπων συναλλασσομένων.

Εκτιμούμε ότι μέτρα τέτοιου είδους θα περιορίσουν τη διαφυγή εμμέσων και αμέσων φόρων στο ήμισυ και θα αυξήσουν τη συλλογή νομίμων φόρων κατά 2,5% του ΑΕΠ, δηλαδή άνω των 8 δισ.

Πρόταση 16: Τα δημόσια νοσοκομεία οργανώνονται ως αυτοτελή ιδρύματα που περιθάλπουν ασθενείς και αποζημιώνονται από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες μέσω ενός συστήματος υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας υπό την επίβλεψη του κράτους.

Είναι δύσκολο να εκτιμηθούν οι οικονομικές επιπτώσεις της πρότασης αυτής, δεδομένης επίσης και της συνεχιζόμενης γήρανσης του ελληνικού πληθυσμού. Αλλά τέτοια συστήματα λειτουργούν επιτυχώς σε άλλες χώρες της Ευρώπης που επίσης γηράσκουν.

Πρόταση 17: Όλοι οι άμεσοι φόροι στις επιχειρήσεις μειώνονται στο 10%, όπως στην Κύπρο· οι κρατήσεις για κοινωνική ασφάλιση μειώνονται βαθμιαία κατά το ένα τρίτο. Το φορολογικό σύστημα αναμορφώνεται, με τους φόρους εισοδήματος μειούμενους κατά το ήμισυ, και συνδυάζεται με σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα του τύπου αρνητικού φόρου που εγγυάται ελάχιστο εισόδημα για εργαζομένους και συνταξιούχους.

Ακόμα και χωρίς αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας, εκτιμούμε ότι το άμεσο κόστος της πρότασης αυτής δεν θα υπερβεί το 4% του ΑΕΠ (10 δισ. ευρώ.

 Επιπλέον, θα απαιτηθούν 4 δισ. για οικονομική υποστήριξη των ασθενέστερων στρωμάτων και 6,5 δισ. για τη βελτίωση αποδοχών δημοσίων υπαλλήλων (σύμφωνα με την Πρόταση 5). Μείωση των φόρων, αύξηση αποδοχών δημοσίων υπαλλήλων και κοινωνικές δαπάνες θα φθάσουν να κοστίζουν συνολικά 34,5 δισ. τον χρόνο.

Το ποσό αυτό θα εξοικονομηθεί από μείωση δαπανών για συντάξεις (κατά 20 δισ. σύμφωνα με την Πρόταση 13) και μείωση της φοροδιαφυγής (κατά 6 δισ. σύμφωνα με την Πρόταση 15). Ακόμα 8 δισ. θα προκύψουν από την αύξηση της φορολογήσιμης ύλης (λόγω της μείωσης φόρων) που προβλέπουμε ότι θα φθάσει 75 δισ. τα επόμενα πέντε χρόνια. Επίσης, η καταπολέμηση της διαφθοράς, Πρόταση 3, θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα και στην ανισότητα, μειώνοντας έτσι και την οικονομική επιβάρυνση στο ασφαλιστικό σύστημα πρόνοιας.

Τονίζουμε επίσης ότι η αποκατάσταση φορολογικής δικαιοσύνης προσκόπτει στην καθόλα τραγική κατάσταση του ελληνικού συστήματος δικαιοσύνης.

Αλλά και γενικότερα, βασική έλλειψη του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και του πλαισίου των διαρθρωτικών αλλαγών στην Ελλάδα είναι η ριζική αναμόρφωση του συστήματος δικαιοσύνης .

Το σύστημα αυτό είναι αναχρονιστικό, αργό και άδικο, σε βαθμό που θα εξακολουθεί να υπονομεύει κάθε σημαντική και φιλόδοξη προσπάθεια μεταρρυθμίσεων και μετασχηματισμού την ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.