Με χρυσά γράμματα, γράφεται στην ιστορία του Ελληνικού αθλητισμού
η 10η Μαρτίου του 1925, ημέρα ίδρυσης του Oλυμπιακού μας. Ο ιστορικός
Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
( Ο.Σ.Φ.Π.) δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση
δύο σωματείων, του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς και του
Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς.
1925-1930
Ο αληθινά πρωτότυπος τίτλος ψηφίστηκε ομόφωνα από τα
μέλη του συλλόγου και έλυσε τη δυστοκία που επικράτησε στην ανεύρεση
κοινά αποδεκτού ονόματος. Ανάδοχος ήταν ο Νότης Καμπέρος, που θέλησε να
υποδηλώσει με τον τίτλο του νέου συλλόγου δύναμη, αθλητική ισχύ, ήθος,
ευγενή άμιλλα, και φυσικά το ολυμπιακό ιδεώδες.
Οι ιδρυτές ήταν
όλοι αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες στο μεγάλο λιμάνι. Η οικογένεια των
Ανδριανόπουλων έχει στην ιδιοκτησία της ένα εμπορικό οίκο, που διηύθυνε
τότε ο πατέρας Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Τα παιδιά του δραστηριοποιούνται
σε όλα τα αθλήματα. Σε άμεση συνεννόηση με άλλους επιφανείς παράγοντες
της πειραϊκής κοινωνίας , δημιούργησαν ένα αθλητικό σωματείο, για να
αμφισβητήσουν άμεσα την κυριαρχία του Πειραϊκού Συνδέσμου, παλιού
σωματείου του Πειραιά, με πολύμορφη δραστηριότητα (λογοτεχνική,
εκπαιδευτική, πολιτιστική, αθλητική).Ανάμεσα στους ιδρυτές ξεχώριζαν, ο
βιομήχανος Μιχαήλ Μανούσκος, ο ανώτατος αξιωματικός του Π.Ν Νότης
Καμπέρος, ο διευθυντής του Ταχυδρομείου Σταύρος Μαραγκουδάκης, ο έμπορος
Νίκος Ανδρόνικος, ο αξιωματικός του Στρατού Δημήτριος Σκλιάς, ο
δικηγόρος Νικόλαος Ζαχαρίας, ο συμβολαιογράφος Αθανάσιος Μέρμηγκας, ο
χρηματομεσίτης Ιωάννης Κεκκές, και ασφαλώς η οικογένεια των εμπόρων
Ανδριανόπουλων, με πολύμορφη δραστηριότητα (λογοτεχνι-κή, εκπαιδευτική,
πολιτιστική, αθλητική).
Ο Ολυμπιακός ταυτίζεται στο ξεκίνημά του με τα αδέλφια Ανδριανόπουλου.
Και οι πέντε έγραψαν ιστορία. Ποτέ άλλοτε δεν έχει συμβεί παρόμοιο
γεγονός, όπου πέντε αδέλφια να είναι συμπαίκτες σε μία ομάδα, και ακόμη
περισσότερο όλοι τους να αγωνίζονται στην επίθεση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε
και τους άλλους πρωτοπόρους, όπως ήταν ο Κώστας Κλειδουχάκης,
τερματοφύλακας της ομάδας, αλλά και οι Νίκος Πανόπουλος, Χαράλαμπος
Πεζώνης, Πάνος Κορωναίος, Κώστας Τερεζάκης.

Η δεκαετία του 1930
ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές για τον πειραϊκό σύλλογο. Ορισμένες
σημαντικές επιτυχίες επί ξένων ομάδων που είχαν προηγηθεί, οι νίκες επί
των ελληνικών σωματείων στα συχνά φιλικά παιχνίδια και η αποτελεσματική
διοικητική λειτουργία προοιώνιζαν ευνοϊκή αθλητική πορεία για την
ομάδα. Δύναμη του συλλόγου οι πολυπληθείς οπαδοί του, οι οποίοι έδειχναν
την υποστήριξή τους ακόμη και στους φιλικούς αγώνες. Εναντίον του
Παναθηναϊκού στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, εναντίον του Εθνικού
στο Ποδηλατοδρόμιο, εναντίον του Απόλλωνα ή της ΑΕΚ στο γήπεδο του Ρουφ,
εκδήλωναν τη συμπαράστασή τους στην ομάδα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που
οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού επέστρεφαν στον Πειραιά με τα πόδια
πανηγυρίζοντας κάποια σημαντική επιτυχία . Περνούσαν από τους κεντρικούς
δρόμους της πρωτεύουσας για να διατρανώσουν τη νίκη επί των Αθηναίων,
κατηφόριζαν την οδό Πειραιώς και κατέληγαν με ζητωκραυγές στον κεντρικό
Πειραιά αλλά και ακόμη παραπέρα στις απόμακρες φτωχογειτονιές .
Ήταν οι
στιγμές της δικαίωσης, της καταξίωσης που έφερνε η νίκη επί των αθηναίων
ανταγωνιστών. Ιδιαίτερα οι επιτυχίες κατά του Παναθηναϊκού γιορτάζονταν
με ένα ξεχωριστό τρόπο. Οι ολυμπιακοί φίλαθλοι επινοούσαν διάφορα για
να πανηγυρίσουν τη νίκη και να σαρκάσουν τους φιλάθλους του αντιπάλου.
Το 1931 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του.
Διοργανώθηκε στο πρότυπο της εθνικής κατηγορίας, έτσι όπως επανήλθε
αρκετές φορές αργότερα για να οριστικοποιηθεί το 1959 με τη δημιουργία
του εθνικού πρωταθλήματος. Συνολικά στην προπολεμική περίοδο ο
Ολυμπιακός είχε κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή 6 φορές, ενώ ένα
πρωτάθλημα εκείνο του 1934-35 δεν ολοκληρώθηκε. Στη φίλαθλη κοινή γνώμη ο
Ολυμπιακός είχε καταγραφεί ως η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, με απανωτές
επιτυχίες επί όλων των αντιπάλων του. Η συρροή του κόσμου στα παιχνίδια
του ήταν εντυπωσιακή.