Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να κρυφτούμε πουθενά, από την επέλαση των
αρπακτικών κάθε είδους.
Συμβαίνει να είμαι από τους ελάχιστους – μετά συγχωρήσεως – που δεν έχω
κανενός είδους ιδιοκτησία, ούτε ακίνητο, ούτε χωραφάκι, ούτε καν ένα αυτοκίνητο.
Είμαι ένας εντελώς άγευστος μεζές για τους μαυραγορίτες. Ακόμα και στη Τράπεζα
να χρωστάω δεν μου δίνει κανείς σημασία γιατί δεν υπάρχει φαϊ για άρπαγμα
τίποτα.
Παρακολουθώ λοιπόν γύρω μου προσεκτικα
την αρπαγή των περιουσιών που μεθοδευμένα, πολύ προσεκτικά,
ετοιμάζεται..
Τα πρώτα
δείγματα είναι ήδη γύρω μας. Αναρωτηθήκατε τι συμβαίνει με όλα αυτά τα
“ενοικιάζεται” “πωλείται” που βλέπετε γύρω σας, και τις περισσότερες φορές το
χαρτί έχει χάσει το χρώμα του από το καιρό. Ποιος αγοραζει τελικά όλα αυτά τα
“πωλείται” Ποιος αγοράζει τα μαγαζιά με λουκέτο. Ποιος αγοράζει στις
δημοπρασίες για κατασχέσεις?
Στη πατρίδα μας συμβαίνει η απόλυτη
ξεφτίλα.
Οι άνθρωποι που έκλεψαν με χιλιάδες τρόπους το κράτος και τους
συμπολίτες τους κι έκαναν κομποδέματα εκατομμυρίων στη πλάτη τους, όχι μόνο δεν
τιμωρήθηκαν, όχι μόνο δεν τους κατασχέθηκαν τα κλεμένα και να τους βάλουν σε ένα
σκοτεινό μπουντρούμι να σαπίσουν για το υπόλοιπο της ζωής τους, αλλά είναι
εκείνοι που τώρα κάνουν μπίζνες. Μεγάλες δουλειές Με άνεση. Οτι γουστάρουν. Στα
τρία σπίτια κι ένα δώρο από το μεσίτη.
Οι μαυραγορίτες βουτάνε ότι
βρουν.
Σπίτια, πράγματα αξίας,
βέρες, δόντια… ίσως σε λίγο καιρό και νεφρά, πνευμόνια και συκώτια… Ισως σε
ακόμα χειρότερους καιρούς και νεογέννητα….(ΔΕΝ
ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ... ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΝΟΙΧΤΟ)
Κοίταζα ένα σπίτι κουκλί. Διαμαντάκι. Το
πουλάνε το Γιώργος και η Νίκη για 150 χιλιάρικα να ξεφύγουν από το χρέος και να
τους μείνει κάτι για να τη βγάλουν καθαρή. Με ενάμισυ εκατομυριακι παίρνει δέκα
τέτοια η ύαινα που τους το βουτάει. Με άλλο ΄ένα εκατομυριάκι παίρνει όλο το
κτίριο. Οπως ακριβώς στη κατοχή. Μόνο
που σήμερα, δεν έχουν καν αντίπαλο να τους στήσει στο απόσπασμα. Κλέβουν,
ρημάζουν, σκουπίζουν τα σαλια τους ανενόχλητα τα όρνια. Δεν υπάρχει αντίσταση.
Κύριοι. Παρελάζουν πατωντας πάνω στην εξαθλίωση χιλιάδων ανθρώπων και τους
γδύνουν, ακόμα κι από τα βαφτιστικά τους σταυρουδάκια και τις βέρες
τους..
Μέχρι να ξεκαθαρίσουμε πόσα κοπάδια
ύαινες υπάρχουν σ΄αυτό το τόπο θα έχουμε χάσει και το βρακί
μας….
Οι πλέον εμετικοί δεν είναι οι ξένοι που
θα αγοράζουν τα φιλέτα της ελληνικής γης κοψοχρονιά, είναι οι έλληνες που θα
αρπάζουν τη ζωή του γείτονά τους. Τα ξεφτιλισμένα ανθρωπάκια που αγοράζουν και
πουλάνε και τη μάνα τους. Πάντα αναρωτιόμουν αν θα μου βγει σε καλό ή σε κακό
εκείνο το βίτσιο μου να σιχαίνομαι το χρήμα και να ξεφορτωνομαι απο πάνω μου
ακόμα κι ένα τάληρο να είχα. Λες και μ΄εκαιγε. Μπορεί να το ξόδευα σε μια
μαλακία αρκεί να μην σκότιζα το μυαλό μου τι να το κάνω. Ανεπρόκοπη για τους
νοικοκυραίους. Τώρα που κοιτάζω πίσω τη ζωή μου ανακαλύπτω γιατί κανένας κερατάς
δεν μπόρεσε ποτέ να με απειλήσει, να μ΄εκβιάσει.
Στεναχωριέμαι μόνο για τους φίλους που
ήταν έντιμοι άνθρωποι και ίδρωσαν για να φτιάξουν ένα γαμόσπιτο, για να νομίζουν
πως έτσι εξασφάλισαν τα παιδιά τους και τώρα συνειδητοποιούν με τον άσχημο τρόπο
πως όλα τα μπιχλιμπίδια ήταν δανεικά. Τους τα παίρνουν πίσω γιατί πλέον δεν
χρειάζονται ούτε τη ψήφο τους ούτε την έγκρισή τους. Χεσμένους τους έχουν.
Νομοθετούν, αποφασίζουν αρπαζουν ότι και όπως τους γουστάρει.
Ντυμένα όλα τα αρπακτικά με το ευγενές
όνομα “αγορές” Οι μαυραγορίτες, οι τοκογλύφοι, τα όρνια ονομάζονται
αγορές….
Το μόνο αντίπαλο
δέος απέναντί τους, ο άνθρωπος που δεν έχει τίποτα. Το κακό σπυρί στο κώλο τους
ο άνθρωπος χωρίς οικονομικό αλισβερίσι. Απέναντι στους αλήτες των αγορών, ο
αλήτης του δρομου. Ο κανένας. Σ΄αυτό το πόλεμο που έχει ξεκινήσει, η σωτηρία
είναι κάτι σαν ιερή κάθαρση. Οταν ξεγυμνωθείς από κάθε βίτσιο, και κάνεις το
προσωπικο σου δικαστήριο, θα εισπράξεις τη λύτρωση της ελευθερίας. Κι ένα ευρώ
να σου μείνει στη τσέπη η ύαινα το μυρίζει και χτυπάει τη πόρτα
σου.
