Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο η Κρήτη αν
και νησί έχει τα δικά της νησιά. Νησιώτικοι προορισμοί μέσα στον
νησιώτικο προορισμό, ή μικροί δορυφόροι της Κρήτης μέσα στο
πέλαγος. Γαύδος, Γαϊδουρονήσι, Κουφονήσι: πάρε το πλοίο για απόδραση
στον παράδεισο.
Γύρω γύρω από το νησί μικρές και μεγάλες
πιτσιλιές γης μέσα στο πέλαγος, οι βραχονησίδες της Κρήτης. Συνολικά
ξεπερνούν τις εκατό, με τις περισσότερες να βρίσκονται αντίκρυ στις
ακτές του Νομού Λασιθίου. Τα ονόματα τους ευφάνταστα και γλαφυρά:
Ψύλλος, Κόνιδα, Κολοκύθα, Αυγό, Ψείρα, Μακρουλό, Ποντικάκι, Πεταλίδα
κ.ά. Τα περισσότερα βέβαια είναι ξερονήσια, όμως αρκετά είναι καταφύγια
άγριας ζωής ή ακόμα έχουν ίχνη αρχαίων οικισμών μεγάλης πολιτιστικής
σημασίας. Άλλα είναι προσβάσιμα, άλλα όχι, και μόνο ένα – το μεγαλύτερο –
είναι κατοικημένο: η Γαύδος φυσικά. Σας παρουσιάζουμε τα πιο
παραδεισένια και ονειρικά.
Γαύδος, το νησί της Καλυψώς
Η Γαύδος είναι η αρχαία Ωγυγία, το νησί της Καλυψώς. Θες να
ανακαλύψεις τον λόγο που ο Οδυσσέας έμεινε τόσα χρόνια εδώ στην αγκαλιά
της μάγισσας – απαρνούμενος την οικογενειακή θαλπωρή της πατρίδας του;
Πάρε το καραβάκι από την Παλαιόχωρα ή την Χώρα Σφακίων, κλείσε το κινητό
σου, ξέχνα την έννοια του χρόνου, πέτα τα ρούχα σου και τις αστικές
καταβολές σου.
Το νησί είναι μαγικό. Λένε ότι έχει ισχυρά μαγνητικά πεδία που
σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο «θεράπευσαν» τους ρώσους πυρηνικούς
επιστήμονες που κατέφυγαν εδώ μετά από ισχυρή δόση ραδιενέργειας στο
ατύχημα του Τσέρνομπιλ. Ζουν ακόμη εδώ σε ένα αυτοσχέδιο ημιυπόγειο
κατάλυμα και λατρεύουν τον θεό Απόλλωνα (!).
Γενικά στην Γαύδο θα συναντήσεις όλους τους ωραίους «τρελούς», θα
απαρνηθείς τις συμβάσεις, θα κολυμπήσεις σε μια από τις ωραιότερες
παραλίες της Ευρώπης (Άη-Γιάννης), θα τσουρουφλίσεις φτέρνες στους
καυτούς αμμόλοφους, θα απολαύσεις ατέλειωτους ύπνους κάτω από τη σκιά
των κέδρων. Θα χορτάσεις τραγούδια από τζιτζίκια στην πευκόφυτη ενδοχώρα
– τι κι αν οι ακτές της Γαύδου πνίγονται στην λευκή άμμο, η ενδοχώρα
είναι καταπράσινη, και θα δεις ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της
ζωής σου στον Φάρο, το ψηλότερο σημείο στο νησί όπου αποκαλύπτεται
γύρω-γύρω η θάλασσα. Το «τσιγαριαστό» στο ταβερνάκι στο Καστρί θα σου
γαργαλάει τον ουρανίσκο όλο τον χειμώνα, κι η θέα από το μπαράκι Σορολόπ
που αγναντεύει από ψηλά όλο το Σαρακήνικο, θα χαραχτεί στο πάνθεον των
ομορφότερων αναμνήσεων σου. Από την άλλη βέβαια αν δεν είσαι της
«ταλαιπωρίας», αν δεν αντέχεις την αλμύρα στο κορμί σου και την
ημι-χίπικη ζωή, η Γαύδος δεν είναι για σένα. Οι πιστοί της θαμώνες
πάντως έρχονται εδώ κάθε καλοκαίρι και μένουν ακόμα και μήνες
ολόκληρους. Οι μόνιμοι της κάτοικοι (περίπου πενήντα) δεν την αλλάζουν
με τίποτα, ακόμα και όταν στο τέλος του Αυγούστου το νησί αδειάζει και
μένουν να κοιτούν μόνοι τις ακτές της Κρήτης απέναντι, να βάφονται στα
χρώματα της ανατολής και της δύσης.
Τι πρέπει να γνωρίζεις:
Οι δύο βασικές παραλίες όπου κατασκηνώνουν οι περισσότεροι είναι το
Σαρακήνικο και ο Άη Γιάννης. Στο Σαρακήνικο έχει περισσότερο
«πολιτισμό», δηλαδή αρκετές ταβέρνες, μίνι μάρκετ, και το βράδυ κάποια
υποτυπώδη μπαράκια – χαλαρά πράγματα όμως, τραπεζάκια στην άμμο και
μουσική. Ο Άη Γιάννης βρίσκεται δυτικά του Σαρακήνικου, είναι μια
πανέμορφη παραλία με τεράστιους αμμόλοφους και κέδρους. Την προτιμούν οι
πιο «χίπις» γιατί το μόνο στοιχείο «πολιτισμού» είναι η ταβέρνα που
απέχει περίπου 15 λεπτά περπάτημα (μέσα στους αμμόλοφους).
Στο Καστρί που είναι και η πρωτεύουσα του νησιού έχει wi-fi (!)
Oπωσδήποτε κάνε μια ημερήσια εκδρομή ως την Τρυπητή. Το περπάτημα
από τα Βατσιανά είναι περίπου 45’ μέσα σε ένα πράσινο φαράγγι που
καταλήγει σε μια ξερή επίπεδη λίμνη και την παραλία της Τρυπητής. Εκεί
θα βρεις και την μεγάλη Καρέκλα – ορόσημο της Γαύδου. Την τοποθέτησαν οι
Ρώσοι που λέγαμε…
Για τουαλέτα, θα απευθυνθείς στη γενναιοδωρία των ταβερνών. Για ντους επίσης. Από την άλλη για το «πρώτο» υπάρχει και η φύση!
Στην Γαύδο δεν θα χρειαστείς και πολύ τα ρούχα σου. Ο γυμνισμός
είναι πιο νομιμοποιημένος από το να κυκλοφορείς ντυμένος. Πάρε όμως
καπέλο και αντιηλιακό, γιατί ο ήλιος στο νοτιότερο σημείο της χώρας
καίει πάρα πολύ!
Από τον Άη Γιάννη περπάτησε μέσα από τη θάλασσα προς τα δυτικά, ώσπου να φτάσεις στην εξίσου εντυπωσιακή παραλία του Λαβρακά.
Το Σορολόπ, το μπαράκι πάνω από το Σαρακήνικο έχει ιδιαίτερο
αρχιτεκτονικό (και ιστορικό) ενδιαφέρον, αφού το έχτισαν οι εξόριστοι
του Μεταξά, με τα υλικά που βρήκαν στο νησί. Από δω πέρασε και ο
Βελουχιώτης…
Αν είσαι τυχερός ίσως δεις δελφίνια στη διαδρομή ως την Γαύδο. Κάποιοι, ακόμα πιο τυχεροί έχουν δει ακόμα και κοπάδι φάλαινες.
Επιβάλλεται να συντονιστείς στο Γαύδος FM αλλά και να κάνεις έστω μια διαδρομή με τα ΚΤΕΛ Γαύδου – αν τα πετύχεις.
Χρυσή (Ή Γαϊδουρονήσι), Η Ανεμοδαρμένη
Κουφονήσι, Παράδεισος Για Λίγους Τυχερούς
Παίρνοντας το καραβάκι από Ιεράπετρα και καθώς πλησιάζεις στο νησί,
η θάλασσα παίρνει όλες τις πιθανές αποχρώσεις της παλέτας του μπλε, του
πράσινου και του γαλάζιου. Αυτό είναι μόνο η πρόγευση. Γιατί όταν
φτάσεις στην βόρεια παραλία του νησιού (το καραβάκι σε αφήνει στη νότια
και διασχίζεις τους αμμόλοφους μέχρι να βρεθείς μπροστά) θα αντικρύσεις
τα εξωτικά νερά που θυμίζουν κάτι από τις καρτ-ποστάλ που χάζευες το
χειμώνα στην οθόνη του υπολογιστή σου. Η άμμος είναι λευκή, τα νερά
κρυστάλλινα και τυρκουάζ, οι κέδροι μοιάζουν με φυσικά γλυπτά και η
αίσθηση της απομόνωσης, ειδικά αφού το καραβάκι με τους τουρίστες πάρει
τον δρόμο της επιστροφής, είναι τρομερά αναζωογονητική. Συστήνεται
ανεπιφύλλακτα ατέλειωτο χάζεμα των αστεριών σε έναν ουρανό πεντακάθαρο,
μακριά από τα ενοχλητικά φώτα του πολιτισμού, και μια πρώτη βουτιά νωρίς
το πρωί όταν ο ουρανός είναι ακόμα βαμμένος στα χρώματα της αυγής, πριν
την επέλαση των τουριστικών μαζών. Περπάτησε το νησί – θα ανακαλύψεις
κι άλλες μικρούλες παραλίες στα ανατολικά αλλά και τα δυτικά. Θαύμασε τα
αμέτρητα κοχύλια – αλλά να είσαι φειδωλός στα «σουβενίρ» σου. Κάποτε
ήταν εκατονταπλάσια ώσπου η απληστία των επισκεπτών χάλασε ένα από τα
φυσικά στολίδια του νησιού.
Τι πρέπει να ξέρεις:
Οι ντόπιοι (από Ιεράπετρα και περίχωρα) το Γαϊδουρονήσι το αποκαλούν απλά «το Νησί»
Οι ταβέρνες του νησιού μια λειτουργούν – μια δεν λειτουργούν.
Μπορείς να πάρεις και φαγητό από το καραβάκι ή να έχεις μαζί σου ξηρά
τροφή.
Το κάμπινγκ (τυπικά) απαγορεύεται.
Σε πολλά σημεία η άμμος είναι ροζ, από τα άπειρα θρυμματισμένα όστρακα και κοχύλια.
Αν ο θεός Ποσειδώνας έχει κέφια θα απολαύσεις τη θάλασσα χωρίς κύματα και θα δεις στη διαδρομή δελφίνια!
Αν τα μποφώρ δίνουν ρεσιτάλ, προμηθεύσου δραμαμίνες!
Τα καραβάκια κάνουν κάθε μέρα την διαδρομή από την Ιεράπετρα στις
10 (10:30 ή 11:00) το πρωί και επιστρέφουν στις 5 το απόγευμα. Όσο για
το εισιτήριο, σηκώνει παζάρεμα.
Το ερημικό – εξωτικό τοπίο του Γαϊδουρονησίου, χωρίς τους κέδρους
αλλά μια μακραίωνη ιστορία για αντιστάθμισμα θα βρεις και στο Κουφονήσι.
Βρίσκεται απέναντι από το Μακρυγιαλό, πνιγμένο στους αμμόλοφους που
καταλήγουν σε ακρογιαλιές με κρυσταλλένια γαλαζοπράσινα νερά. Το νησί
λεγόταν και Λεύκη και ήταν ένα σημαντικό κέντρο επεξεργασίας της
πορφύρας (κόκκινη βαφή που βγαίνει από τα όστρακα) στην αρχαιότητα, αλλά
και τόπος αλίευσης θαλάσσιων σπόγγων. Οι αρχαιολόγοι έβγαλαν στο φως
ένα καλοδιατηρημένο αρχαίο θέατρο, αρχαίες οικίες, εργαστήρια
επεξεργασίας της πορφύρας και πολλά άλλα σημαντικά ευρήματα. Η Λεύκη
ήταν εξάλλου στο κέντρο της διαμάχης ανάμεσα στην αρχαία Ιεράπυτνα και
την αρχαία Ίτανο. Όλοι το ήθελαν το μικρό εξωτικό νησί, τελικά νίκησε η
Ίτανος. Δυστυχώς (ή ευτυχώς για τη διατήρηση της παρθένας ομορφιάς του)
δεν υπάρχουν πλέον καθημερινά δρομολόγια παρά μόνο ένας ντόπιος που σε
πάει με το σκάφος απέναντι (αλλά η τιμή, προειδοποιούμε, είναι
τσουχτερή).
Τι πρέπει να ξέρεις:
Αν δεν έχεις δικό σου σκάφος και θες να φτάσεις ως το Κουφονήσι
μάζεψε μεγάλη παρέα, και φτάσε ως τον Μακρυγιαλό. Το μοναδικό σκάφος που
κάνει δρομολόγια χρεώνει €350 τη διαδρομή (πηγαινέλα), με χωρητικότητα
ως 10 άτομα (τηλ. 6976683166).
Στο νησί δεν έχει πολλά δέντρα, παρά μόνο ελάχιστα αλμυρίκια. Πάρε μαζί ομπρέλα, καπέλο, και παπούτσια να το περπατήσεις.
