Το 1939 στο Παρίσι κυκλοφορούσανε μόνο δύο Κάντιλακ. Η μία άνηκε στον αστέρα του Γαλλικού κινηματογράφου Sacha Guitry και η άλλη σε έναν εξαιρετικά πετυχημένο επιχειρηματία του… μεσιέ Marcel Jamet. Ο Μαρσέλ ήταν πραγματικά ένας αυτοδημιούργητος έμπορας που μπήκε στην βιοπάλη στην τρυφερή του ηλικία από το 1914, όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Φρόντισε την τρυφερότητά του αυτή να την διοχετεύσει και στα εμπορεύματά του… τις γυναίκες. Μέσα σε μια δεκαετία, όταν ο νεαρός Μαρσέλ είχε υπό την προστασία του 10 Γαλλιδούλες καλλονές που τις πάσαρε σε εκλεκτούς πελάτες που θέλανε να εκτονώσουνε τα στυτικά τους γούστα σε γυναίκες καλοφτιαγμένες και όχι σε φτηνά μπουρδελομάγαζα.
Ο Μαρσέλ ήταν ένας ιδιοφυής #νταβατζής που κανένας στην Γαλλία -οπότε και στην Ευρώπη- δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το γούστο του στην διαχείριση κοριτσιών προς όφελός του.
Το μεγάλο στοίχημα ήταν να επιλέξει το ιδανικό μέρος για να στεγάσει τις υπηρεσίες που θα προσέφεραν οι #πουτάνες πολυτελείας που είχε επιλέξει με μεγάλη προσοχή. Δεν είχε ανάγκη μεσίτες, ήταν γάτα τούτος δα. Με την ίδια άνεση που ο καθένας στην Ελλάδα θέλει να ανοίξει ένα ωραίο μικρό καφέ ή ένα ωραίο πανδοχείο σε ένα βουνό εκείνος επέλεξε για μπουρδέλο το 1924 το αρχοντικό της οδού Provence (Rue de Provence) στην καρδιά του Παρισιού ανάμεσα στο σιδηροδρομικό σταθμό Gare Saint-Lazare και την Λεωφόρο Haussmann. Το κτήριο αυτό είχε χτίσει, πολλές δεκαετίες πριν, με το προσωπικό του γούστο και μεράκι ο ομορφότερος και πιο καλοντυμένος στρατάρχης του Μεγάλου Ναπολέοντα, ο επονομαζόμενος καλύτερος «καβαλάρης» στην Ευρώπη, με ότι και αν σήμαινε αυτό. Τον στρατάρχη εκείνο τον ενδιέφερε πολύ η εξωτερική του εμφάνιση, οι γυναίκες και το καλό ντύσιμο οπότε το οίκημα που επέλεξε μετά από πολλά χρόνια ο Μαρσέλ φάνταζε τέλειο. Υπήρχε λοιπόν μια πνευματική ερωτική αύρα από την εποχή που έπεσαν τα θεμέλια. Τέλεια.
Το οίκημα όμως του μακαρίτη δανδή στρατάρχη είχε 3 ορόφους, δηλαδή ήταν μικρό για το υπερμπουρδέλο που το προόριζε ο Μαρσέλ. Δεν κολλάμε εκεί όμως. Του πετάει άλλους τέσσερις ορόφους (φαίνονται ευδιάκριτα στην φωτογραφία) μετατρέποντας το σε έναν 7οροφο πορνοπαράδεισο με πανύψηλα λευκά πατζούρια. Το 1933 ήταν η χρονιά που στη Γερμανία θα ανέβαινε τα σκαλοπάτια της καγκελαρίας ο Χίτλερ και στην Γαλλία θα άνοιγε το πολυτελέστερο μπουρδέλο στη ιστορία. Εντάξει αλλά ένα καλό μαγαζί χρειάζεται και ένα καλό όνομα. Ο πονηρός Μαρσέλ επέλεξε One Two Two (Ένα δύο δύο) καθότι ήταν επίσης και ο ίδιος ο αριθμός της οδού που βρισκόταν το μαγαζί (122) οπότε θα μπορούσαν να το βρουν εύκολα οι τουρίστες και κυρίως οι Άγγλοι όπως ήταν ο γιός του Βρετανού Πρωθυπουργού Τσώρτσιλ.
Το μαγαζάκι του το διαχειριζόταν αρχικά με την πρώτη του γυναίκα την Doriane και όταν αυτή του την έκανε με έναν διπλωμάτη το έτρεξε με την δεύτερη σύζυγο τη Fabienne η οποία ήταν η κόρη του επιθεωρητή της ειδικής αστυνομικής δύναμης Mondaine που παρακολουθούσε τις ερωτικές συμπεριφορές πολιτών ειδικά σε τέτοια μπουρδελομάγαζα.
Λαμβάνοντας υπόψη το επάγγελμα του ο Μαρσέλ πρέπει να είναι και ο πιο παράξενος «προικοθήρας» μια και η προίκα του ήταν ο πεθερούλης του. Είχε δικό του άνθρωπο μέσα στους μπάτσους διώκτες. Kinky έτσι;
Ξεκινώντας κανείς από την τραπεζαρία του εστιατορίου, που διέθετε το One Two Two, για να φάει ερχόταν αντιμέτωπος με τα πιο καλλίγραμμα γυναικεία κορμιά της δεκαετίας του 1930. Οι 60 γυναίκες του Μαρσέλ σερβίριζαν φορώντας ψηλοτάκουνο, ένα λουλούδι στα μαλλιά και μια μαγειρική ποδιά, τα καλύτερα ίσως πιάτα του Παρισιού: Χαβιάρι, ρολό μοσχαράκι στην κατσαρόλα (το περίφημο Le Boeuf à la Ficelle) και φυσικά σαμπάνια.
Εκτεθειμένα τα πιο στρογγυλά και πλούσια στήθη και οι πιο σφριγηλοί κώλοι –και αυτοί εκτεθειμένοι- της Γαλλίας, τάιζαν τους ισχυρότερους άνδρες της 3ης Γαλλικής Δημοκρατίας, υπουργούς, γερουσιαστές και πρεσβευτές, όπως ο Jean Patrick Hennessy, τον γιό του Ουίνστον Τσώρτσιλ –αυτός ήρθε για holidays-, ηθοποιούς πως ο Charlie Chaplin, η Kathrin Hepburn, ο Humphrey Bogart, ο Cary Grant και ο Jean Gabin, Sacha Guitry, τραγουδιστές όπως η Edith Piaf, η Marlène Dietrich, μονάρχες όπως ο βαθύπλουτος μαχαραγιάς της Καπουρτάλας και ο επίσης βαθύπλουτος πλην σφαγέας βασιλιάς του Βελγίου Λεοπόλδος. Οι 60 πόρνες του Μαρσέλ θα πραγματοποιούσανε οποιαδήποτε φροϋδική φαντασίωση που υπήρχε στο κεφάλι και την ψυχή των παραπάνω διάσημων.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι ο Μαρσέλ έκανε και κοινωνικό έργο καθότι το μπουρδέλο εκτός από ελιτίστικο ήταν και κοινωνικό ερωτοπωλείο. Το One Two Two άνοιγε τις πόρτες του κάθε Πέμπτη για τα «χαλασμένα πρόσωπα»: οι κοπέλες του Μαρσέλ παρείχαν τις υπηρεσίες τους δωρεάν στους βετεράνους που είχαν παραμορφωθεί ή είχαν μείνει ανάπηροι από τις σφαίρες και τις βόμβες του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου. Τις Πέμπτες λοιπόν λειτουργούσε η εταιρική κοινωνική ευθύνη…
Άρθρο του
